verdriet om de boom
vandaag huilt het in mij
tranen van ontzet, ontmoediging
respectloos naar al dat dierbare levende groen
vandaag huilt het in mij
bomen die niets ontziend
een kopje kleiner gemaakt worden
waarom, waartoe?
puur omdat de mens dat bedacht heeft?
waarom laten we niet groeien
wat zijn plek gevonden heeft?
waarom weten we alles beter
denken we alles beter te weten?
de boom, zij is me dierbaar
ik houd van bomen
en bomen houden van mij
ook van jou, van ons allemaal
ze houden ontzetten veel van ons
kijk maar, hoe ze groeien en bloeien
ieder jaar weer hun schoonheid tonen
onvoorwaardelijk houdt een boom van ons
ze deelt van haar vreugde
van haar groei
van haar oprichten
van haar vrucht
ze biedt ons schaduw, houvast, kracht
ze toont ons hoe voluit te leven
verbonden te leven met elkaar
wat maakt dat wij
zo uit verbinding zijn met haar?
het doet zo’n pijn
om de zielloosheid
om me heen te zien gebeuren
het spijt me boom
dat wij zo met jullie omgaan
plaatsvervangende schaamte voel ik
en ik voel jouw verdriet
jouw onmacht, jouw verwarring
over wat er plaatsvindt
ik ben sprakeloos
ik sta mezelf toe om verdriet te hebben
ik toon jou mijn verdriet
dat is het enige wat ik nu nog kan doen
ik toon je mijn schaamte
mijn gebroken hart
mijn onmacht
bij zoveel kap
boom, dank je wel
voor wat je iedere dag weer
voor mij betekent
de kracht die je me geeft
het voorbeeld hoe te leven
geworteld
een stevige stam
takken naar de hemel
verbonden met je soortgenoten
moge de mens leren van haar fouten
steeds meer leren van haar kortzichtigheid
boom vergeef mij
vergeef ons onze schulden
ik heb je lief, met heel mijn hart en ziel
heb ik je lief
Jacinta
Reactie schrijven